Raptem parę dni temu obchodziliśmy aż siedemdziesiątą siódmą rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Na mocy decyzji Dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego, rozpoczęła się 01.08.1944r. W ciągu kolejnych 63 dni działacze niepodległościowi prowadzili walkę, której to celem była Polska niezależna, wolna od zbrojnej interwencji niemieckiej i przewagi sowieckiej. Na podstawie obliczeń, aż 16 tys. ludzi zostało pozbawionych życia w trakcie walki o stolicę, zaś rannych zostało 25 tys. osób, w tym więcej niż sześć tysięcy ciężko rannych. Co ciekawe, około 30 % osób, które podczas Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji przeprowadzanych poprzez niemieckie formacje policyjne jak również wojskowe. Nie ulega kwestii, że największe wzmożenie zbrodni na ludziach miało miejsce podczas 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.

Niestety, pomimo wielkiego poświęcenia oraz zadziwiającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i zwykłych cywili - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, bezsprzecznie wskazane jest dbać o pamięć oraz odwagę osób angażujących się w walkach i oddać im szacunek, gdyż przecież dzielnie walczyli w imię godności i wolności człowieka. Dlatego warto nie tylko w ten jeden dzień w roku, ale również czasami zatrzymać się na moment w tym codziennym pędzie i uświadomić sobie, jak dużo poświęceń oraz wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Dziś łatwo jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w znacznie innych czasach niż my. Warto też zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać większą ilość szczegółów, które też są istotne i potrafią zmienić nasze myślenie zasadniczo diametralnie. Pokażmy swoją empatię a także respekt.